کد مطلب:41701
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:20
آيا براي احترام به ولي فقيه افتادن به پاي او صحيح است؟ آيا سابقه تاريخي دارد؟
نكاتي كه در مورد اين سؤال مورد بررسي و توضيح مي باشد عبارتنداز: اولاً) سراسر تاريخ شيعه كتب و احاديث فقهي، سيره ائمه (ع) و بزرگان ديني پر است از احترام به مقام ولايت، تعظيم علماء دين و شعائر اسلامي منتهي آنچه كه مهم است نوع نگاه به اين قبيل مسائل مي باشد بله اگر خداي نخواسته كسي به قصد چاپلوسي و تملق و يا به هدف و پست و مقام و رسيدن به آمال و آرزوهاي دنيوي اين قبيل اعمال را انجام دهد شديداً در اسلام مردود شمرده شده و مورد سرزنش قرار گرفته اما اگر هدف فقط رضاي خدا و نشان دادن كمال ارادت و اخلاص براي جايگاه رفيع مقام ولايت و رهبري جامعه اسلامي (كه منصوب از طرف امام زمان (عج) و نائب عام ايشان مي باشند) و مقام علم و دانش و... كه در شخص خاص متبلور شده است باشد عملي بسيار پسنديده و قابل تمجيد مي باشد. ثانياً) از نظر تاريخي هم از روايات زيادي استفاده مي شود كه در زمان رسول خدا (ص) و ائمه هم اين كار انجام مي شده است مثلاً عن ابي عبدالله(ع) قال: «لا يقبل رأس احد و لا يداه الا رسول الله او من اريد به رسول الله (ص)» يعني سر و دست كسي را نبايد بوسيد به جز رسول خدا(ص) يا كسي كه با بوسيدن سر ودست او مقصود رسول خدا (ص) باشد (فرزندان رسول خدا يا علما و پيشوايان ديني) (بحار الانوار ج 73 ص 307). در زمان انقلاب هم به كرات تنها از مردم عادي بلكه از علماء بزرگ اين عمل نسبت به حضرت امام و مقام معظم رهبري و ساير علماء ديگر سرزده است. مانند پا برهنه رفتن آيت الله حسن زاده آملي عارف و عالم و دانشمند عالي مقام و فيلسوف بر جسته به استقبال مقام معظم رهبري و نامه اي پر معنا و سرشار از ارادت در وصف ايشان و بوسيدن دست آيت الله جوادي آملي توسط آيت الله مصباح يزدي در تمجيد از مقام استاد و... خلاصه مهم اينست كه انگيزه و هدف فقط براي رضاي خدا باشد.
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.